ارزیابی نظام مدیریت روستایی با تأکید بر رویکرد یکپارچه (مطالعه موردی شهرستان جغتای، استان خراسان رضوی)

یکی از مسائل عمده و مهم در عرصه مدیریت روستایی در ایران نبود مدیریت یکپارچه و اثرات نامطلوب آن در توسعه روستایی می باشد. برای تحقق اهداف توسعه پایدار روستایی، نیاز به یک مدیریت یکپارچه احساس می شود تا بتواند با ایجاد هماهنگی بین سازمان های خدمات رسان روستایی زمینه پیشرفت و توسعه روستاها را فراهم سازد چرا که مدیریت یکپارچه در فرایند توسعه پایدار روستایی نقش اساسی دارد. امروزه مدیریت روستایی در ایران با مسائل و چالش های فراوان روبه رو است که احساس نیاز به یک نگاه یکپارچه در عرصه مدیریت را برمی انگیزد. یکپارچگی مدیریت روستایی به معنای اتخاذ یک رویکرد کل گرایانه در مدیریت روستا و ایجاد هماهنگی بین سازمان های درگیر در فرایند توسعه روستایی است به این دلیل که هماهنگی این سازمان ها در برنامه های عمرانی یکی از راه های پیشرفت و توسعه روستاها است. پژوهش حاضر باهدف ارزیابی نظام مدیرت روستایی با رویکرد یکپارچه در روستاهای شهرستان جغتای انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه بوده است. در این پژوهش از شاخص های حکمروایی خوب روستایی شامل مشارکت جویی، قانونمندی، توافق و تعاملات گروهی، مسئولیت پذیری، شفافیت، پاسخگویی، عدالت محوری و کار آیی و اثربخشی به عنوان مولفه هایی برای ارزیابی نظام مدیریت روستایی با رویکرد یکپارچه استفاده شده است. برای هر مولفه با استفاده از طیف لیکرت از سرپرستان خانوار، دهیار و روسای شورای اسلامی پرسش به عمل آمده است. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون t تک متغیره، پیرسون، topsis، فیشر و آزمون tukey استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل ها، می توان گفت نظام مدیریت روستایی حاکم بر منطقه غیر یکپارچه است.